κύνειος

κύνειος, -εία, -ον (AM, Α θηλ. και κύνειος και κυνάς, -άδος) [κύων]

αυτός που ανήκει ή αναφέρεται ή προσιδιάζει στον σκύλο, κυνικός, σκυλήσιος

αρχ.

1. μτφ. αθλιότατος, ελεεινός («θάνατος μὲν oὖv κύνειος», Αριστοφ.)

2. το θηλ. ως ουσ. α) ἡ κυνεία

η κοπριά σκύλου

β) ἡ κυνάς

i) είδος καρφιών

ii) (ενν. θρίξ)

κακής ποιότητας μαλλιά, σκυλότριχα

iii) απομαγδαλιά*

3. (το ουδ. πληθ. ως ουσ.) τὰ κύνεια

σάρκες σκύλου

4. φρ. α) «κυνάδες ἡμέραι» — οι ζεστές μέρες, οι μέρες τών κυνικών καυμάτων, που, κατά τις αρχαίες δοξασίες, οφείλονται στην επίδραση τού αστερισμού τού Κυνός

β) «κυνὰς ἄκανθα» — η κυνάρα, κν. αγκινάρα.